Kanon i remix przestrzeni polskiego teatru XX i XXI wieku. Józef Szajna

10.00

Description

Prezentowany katalog towarzyszy wystawie, którą w dniach 19 listopada 2016 – 26 luty 2017 roku można było obejrzeć w siedzibie Centrum Scenografii Polskiej.Ekspozycja jest jednocześnie inauguracją projektu, którego zadaniem jest ukazanie dorobku znamienitych twórców teatru XX wieku w kontekście reinterpretacji ich dzieła przez kolejne pokolenia artystów. Oryginalne projekty wielkich demiurgów są pokazane równolegle z reinterpretacją tworzoną przez zaproszonego reprezentanta młodszego pokolenia twórców. Kluczem, według którego zestawione są te dwa światy, może być zarówno bezpośrednia inspiracja, osobiste kontakty, relacja uczeń – mistrz, jak również świadoma negacja i odrzucenie. Proponując Państwu podróż przez dwa stulecia naznaczone przemianami, sięgamy najpierw po nazwiska „ojców założycieli” CSP – osób, które ponad 25 lat temu stworzyły podstawy unikatowej kolekcji Centrum, ofiarując swój dorobek twórczy w postaci projektów, makiet czy obrazów. Pierwsza odsłona ukazuje artystyczny dorobek Józefa Szajny, z naciskiem na dzieła malarskie. Hasłem przewodnim doboru eksponatów jest: „Człowiek jako najwyższa wartość i źródło formy”. Do współpracy przy projekcie zaproszono Olgę Warabidę artystkę zajmująca się animacją, grafiką i projektowaniem scenografii multimedialnej.Publikacja towarzysząca wystawie zawiera również wszystkie najważniejsze manifesty artystyczne, w których zawarł istotę swej wypowiedzi: „Sztuka jest rzeczą ludzi, a człowiek podmiotem, a nie przedmiotem świata”.Józef Szajna (1922-2008) – więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Buchenwaldzie (1939-45), Absolwent ASP w Krakowie, malarz, scenograf, twórca autorskiego teatru, assamblages i enviroments, zajmował się zagadnieniami teatru organicznego i jego narracji wizualnej. Wśród najgłośniejszych jego spektakli wymienić należy „Fausta” (1971), „ Replikę” (1971) i jej kolejne wariacje (do 1986), „ Dantego” (1974), „ Cervantesa”(1976), „Majakowskiego”(1978), „Ślady” (1993) oraz „Szczątki” (1995). Sztuka Szajny wywodzi się z przepełniającego go krzyku, z osobistych doświadczeń, które urastają do problemu ogólnoludzkiego. Bierze się z troski o narażony na opresyjne doznania gatunek ludzki. Mówił: „Człowiek nie jest wolny od lęku. Więc sięgam w swojej sztuce po symbole, po znaki przedmiotów, aby stała się ta sztuka uniwersalna, w każdym czasie i w każdej kulturze zrozumiana”. Kompozycje Szajny nie mają być piękne, mają poruszać, odzwierciedlać stan jego emocji. Są przestrogą dla odbiorcy, który powinien odnaleźć w nich własne niepokoje i dręczące pytania.Prace Szajny wielokrotnie prezentowano na Śląsku.

Albumy

itaka kuba 2019, voyager kraków nowy sącz, kraków gdańsk samolot, szwajcaria włochy, praca dla 18 latka, albert czechy gazetka, prostytutka do wynajęcia, ewidencja wyposażenia 2018 wzór, tabletka po nazwa, graniczy z irakiem, czy za święto w niedzielę należy się dzień wolny 2020, rolnictwo danii i węgier, minimalna prędkość na autostradzie w niemczech, polski czas, rozmówki polsko ukraińskie, regranting

yyyyy